Nieważne jak bardzo w życiu nagrzeszyłaś. Nieważne jak wiele zła czy dobra wyrządziłaś. Nieważne z kim żyjesz, ani w jaki sposób. Nieważne, czy jesteś piękna, brzydka, gruba, chuda, mądra czy głupia. Ważne jest to, czy uzyskałaś akceptację najważniejszej osoby – własnej matki.
Chcesz, by była z ciebie dumna, chcesz, by darzyła cię bezgranicznym uczuciem macierzyńskim i akceptowała twoje wybory. A co wtedy, gdy przez całe życie nie usłyszysz z jej ust tych najpiękniejszych słów: kocham cię?

Grażyna Mączkowska napisała powieść o tym, jak wielkie znaczenie w życiu dziecka ma miłość i zwyczajne jej wyrażanie. Powieść zdobyła w 2014 wyróżnienie w konkursie literackim "Moja własna książka", ale czy rzeczywiście jest to pozycja tak dobra? Wszystko zależy od tego, czego oczekujecie. 

Autorka poruszyła temat syndromu DDA, czyli Dorosłych Dzieci Alkoholików. Syndrom ten, to w najprostszym ujęciu zespół utrwalonych osobowościowych schematów funkcjonowania psychospołecznego powstałych w dzieciństwie w rodzinie alkoholowej, które utrudniają osobie adekwatny, bezpośredni kontakt z teraźniejszością i powodują psychologiczne zamknięcie się w traumatycznej przeszłości.* Osoba dotknięta syndromem DDA nie potrafi beztrosko i swobodnie przeżywać własnych sukcesów, każdego dnia zgaduje jak powinna się zachować, często czuje się winna bez powodu i najczęściej ma problem z nawiązywaniem i utrzymywanie normalnych relacji. Poszukuje miłości i obdarza nią innych z wielkim zaangażowaniem, jednak sama często czuje się niegodna uczucia. Wszystkie cechy,nieraz przerysowane, posiada bohaterka stworzona przez autorkę.

Gabrysia, wychowana przez ojca alkoholika i współuzależnioną matkę, nigdy nie zaznała prawdziwej matczynej miłości. Nigdy nie usłyszała od matki jakichkolwiek słów aprobaty, choć niejednokrotnie niemal o nie błagała. Na szczęście kobieta spotkała w swoim życiu kochającego mężczyznę, który stworzył z nią czuły i ciepły dom. Poznała też przyjaciół, którzy przywrócili jej wiarę w miłość i bezinteresowne dobro. Dorastając Gabrysia od nowa buduje swój świat i kształtuje poczucie niezależności od akceptacji matki. Autorka na przykładzie swoich bohaterów pokazuje pełen obraz konsekwencji wychowywania się w dysfunkcyjnej rodzinie, a tym samym oswaja temat DDA i pokazuje, że żaden każdy człowiek nie powinien tracić nadziei na lepsze jutro.

Opowieść Grażyny Mączkowskiej nie zaskakuje, ale też nie nuży. Autorka umiejętnie, prostym językiem opisała historię psychicznego dojrzewania swojej bohaterki. W mądry i ciepły sposób pokazuje, jak ważna jest miłość i akceptacja matki, otwiera oczy na popularny, choć starannie maskowany problem, daje nadzieję i podnosi na duchu, a tym samym sprawia, że książka może być balsamem dla duszy osób podobnie jak Gabi skrzywdzonych przez los. Losy bohaterów pokazują jedną z dróg, którą można podążać, a konsekwencje kolejnych wyborów uczą rzeczy niewiarygodnie trudnej – wybaczenia.

Zastrzeżenia mam jedynie do zbytniego przesłodzenia tej historii. Bohaterka, mimo traumatycznego dzieciństwa, moim zdaniem zbyt łatwo wchodzi w związek, a kolejne wydarzenia w jej życiu ociekają nierealną słodyczą: Gabrysia spotyka idealnego mężczyznę, rodzi perfekcyjne dzieci, zdobywa wymarzone synowe i oddanych przyjaciół, z łatwością zmienia miejsce zamieszkania i prowadzi bajkowy ogród. Nie uważacie, że trochę za dużo tych ideałów? Powieść obyczajowa powinna mieć słodko-gorzki wydźwięk, tymczasem debiut Grażyny Mączkowskiej ukazuje historię tak wyidealizowaną, że aż niewiarygodną.

Mimo wszystko, serdecznie polecam tę pozycję wszystkim osobom zainteresowanym tematem, oraz tym, którzy mają w swym otoczeniu osobę wychowaną w rodzinie dotkniętej problemem alkoholowym. Powieść jest dopracowana pod względem merytorycznym i psychologicznym, widać, że autorka nie poprzestała na jednej konsultacji ze znawcami tematu, za co należą jej się wielkie brawa. Z przyjemnością będę przyglądać się dalszym literackim poczynaniom autorki. 

Szczegóły
Tytuł: Powiedz, że mnie kochasz, mamo
Autor: Grażyna Mączkowska
Wydawnictwo: Akurat
Premiera: 3 czerwca 2015

Ocena
Treść: – (z uwagi na poruszany temat książka nie podlega ocenie treści)
Styl: 5/6
Okładka: 5/6
Komu kupić: przyjaciółce z syndromem DDA lub do biblioteki

* chcesz wiedzieć więcej o DDA? Kliknij TUTAJ

Za możliwość przedpremierowego przeczytania książki dziękuję 

Business&Culture i Wydawnictwu Akurat