W każdym z nas tkwi egoista. Skrywa się pod otoczką pozorów i czeka na moment, by się ujawnić. To dlatego naszymi decyzjami kieruje troska o dobro samych siebie. Potem tylko przekonujemy innych, że w danej chwili była to najlepsza możliwa droga…

Młoda pani chirurg, Ewelina, pragnie od życia tylko jednej rzeczy – spełnienia marzenia o dziecku. Gdy po wielu próbach wreszcie zachodzi w ciążę, jej świat nabiera barw. Euforia nie trwa długo, dziecko w wyniku wad genetycznych umiera, a kobieta musi urodzić martwy płód. To wydarzenie sprawia, że Ewelina zamyka swoje serce na klucz, a ze świadomości wypuszcza oschłego, egoistycznego potwora, który powoli niszczy jej bliskich. Mąż, zepchnięty na margines nie rozumie postępowania żony, a siostra z przerażeniem obserwuje przemianę Eweliny w kobietę bez serca. Matka ze wszystkich sił chce chronić swoją młodszą córkę, niestety ta tylko manipuluje nią dla własnych korzyści. 

Kiedy na jaw wychodzą rodzinne tajemnice, a przed laty podjęte decyzje wpływają na obecne wydarzenia, świat wielu osób wali się niczym domek z kart. Czy Ewelina i Justyna wraz z matką wygrzebią się spod gruzów przeszłości? Kto zapłaci największą cenę za błędy? Przeczytajcie.

Rozpoczynając lekturę nie zdawałam sobie sprawy, że książka Katarzyny Kołczewskiej ma ponad 760 stron. Liczyłam na powieść zbliżoną tematyką do Miłości na szkle Barbary Sęk i dość sceptycznie podchodziłam do tematu sądząc, że nie poczytam o niczym nowym. W zasadzie sięgnęłam po nią głównie ze względu na wątek medyczny, który uwielbiam. Tymczasem okazało się, że starania o dziecko i temat macierzyństwa to tylko wierzchołek góry lodowej. Powieść Kołczewskiej zaskoczyła mnie ilością wątków, przemyślaną fabułą i nietypowym ujęciem losów bohaterów. Trudno tutaj wskazać dobre i złe charaktery, bohaterowie bowiem są utkani z typowo ludzkich cech, mają dwa oblicza w zależności od tego, jakie w danej chwili spotykają ich wydarzenia. W trakcie rozwoju fabuły możemy obserwować całą plejadę postaci, a każdy z nich zaskakuje niezmiernie ludzkim obliczem. Autorka obnaża przywary społeczeństwa, zwraca uwagę na skrajny egoizm, pazerność, samouwielbienie, przekonanie o własnej wspaniałości, ale też pokazuje ludzkie nieszczęścia, które potrafią odebrać nadzieję każdemu. 

Autorka pokazuje siłę, z jaką błędne decyzje niszczą życie ludzi, zwraca tez uwagę na brak dialogu budującego poczycie między bliskim. Książka pokazuje gorzki obraz małżeńskich relacji, pozbawionych zrozumienia i wyczulenia na potrzeby drugiej osoby. Obnaża błędy wychowawcze rzutujące na późniejsze losy człowieka. W powieści nie zabrakło również prawdziwej męskiej przyjaźni, ukrytych namiętności, romansów, intryg, dylematów etyczno-moralnych i odrobiny humoru.

Ewelina jako chirurg radzi sobie nieźle, ale trauma związana z utratą dziecka zmienia ją w nieczułą bestię przekonaną, że to jej należy się litość całego świata. Jej siostra natomiast każdego dnia walczy o przetrwanie (jak wiele matek samotnie utrzymujących dom), by wykształcić dzieci, spłacić kredyt i wyleczyć męża, który z każdym dniem staje się coraz bardziej niepełnosprawny. Matka sióstr natomiast zaczyna rozumieć, że błędy młodości, a raczej decyzje, które niegdyś podjęła zdeterminowały przyszłość córek. Kobieta dostrzega, że na własnej piersi wychowała księżniczkę niezdolną do empatii, a boleśnie skrzywdziła Justynę, która od zawsze pokutuje za nie swoje winy.

Katarzyna Kołczewska jest lekarzem z wykształcenia, co dokładnie widać w powieści. Co prawda kilka wątków świadczyło o tym, że pisarka nie pracuje zawodzie i ma mylne wyobrażenie o codzienności lekarzy, ale do kwestii merytorycznych nie można się przyczepić. Wszelkie wydarzenia są prawdopodobne i wiarygodnie przedstawione (może z wyjątkiem pakowania długopisu do ust osoby z atakiem epilepsji – czegoś takiego robić nie wolno!), a opisy czynności medycznych, operacji i chorób spełniły moje oczekiwania w zupełności.

Autorka zadbała też o ciekawy wątek sensacyjny i stworzyła bohaterów drugoplanowych, którzy nie tylko wzbogacili fabułę ale też stali się moimi ulubieńcami, jak choćby pracownicy klubu. Ponadto pisarka zadbała o genialną siatkę powiązań między bohaterami, osiągnęła równowagę miedzy dialogami, opisami a przemyśleniami, a co za tym idzie nie pozwoliła mi na nudę. Książkę czyta się jednym tchem, mimo ogromnej ilości stron, a ilość wątków i tajemnic które trzeba rozwikłać sprawia, że wśród literatury obyczajowej jest to pozycja ponadprzeciętna. 

Serdecznie polecam wielbicielom obszernych opowieści obyczajowych z tajemnicą w tle, oraz wszystkim tym, którzy lubią wątki medyczne, analizę rozkładu więzi rodzinnych i motyw przemiany bohatera.

Szczegóły

Tytuł: Wbrew sobie

Autor: Katarzyna Kołczewska

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka 2015

Ocena

Treść: 5/6

Styl: 4+/6

Okładka: 4/6

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka