Jak często czytacie polskie New Adult? Nie czytacie? A może jeszcze nie wiecie, że nasze autorki też potrafią napisać ciekawą, wciągającą historię? Dzisiaj przedstawię wam jedną z nich.

Cała powieść skąpana jest w strugach deszczu, począwszy od pierwszej sceny, gdy Karina dostrzega na ulicy potrąconego psa, po ostatnie wydarzenia poprzedzające finał. Los połączył dwoje młodych ludzi ratujących potrącone, bezdomne zwierzę zostawione na pewną śmierć. Ona, skrzywdzona w przeszłości i on, z wielkim bagażem doświadczeń są samotni i zagubieni. W krótkim czasie łączy ich wielka namiętność, którą starają się zepchnąć do podświadomości. Wszak to nie może się udać, gdy dwójka ludzi nie dość, że mieszka na przeciwnych krańcach świata to w dodatku każde z nich naznaczone jest piętnem przeszłości. Jednak jak to w NA bywa, ciągnie ich do siebie tajemnicza siła, siła miłości ponad wszystko.

Wydawca twierdzi, że „Kiedy na mnie patrzysz to poruszająca opowieść o uzdrawiającej mocy miłości, która jest najlepszym lekarstwem na głębokie psychiczne rany, a także o intymności i erotycznej bliskości pomiędzy dwojgiem ludzi”. A jak było w rzeczywistości?

Agata Czykierda-Grabowska zaskoczyła mnie oddając w ręce czytelników debiut wyjątkowo obszerny i dopracowany (powiedziałabym nawet przepracowany). Oczywiście nie myślcie, że jest to pozycja pozbawiona wad, bo znalazłam w niej trzy wielkie minusy, ale nie zmienia to faktu, że to powieść na miarę zagranicznych autorek. Zaciekawiłam was?

Karina i Aleksander poznają się w nietypowych okolicznościach i wbrew schematom nie rzucają się na siebie jak spragnione miłości szczenięta. Ich związek rozwija się dynamicznie, jednak wzajemne przyciąganie równoważy niechęć Kariny do jakiejkolwiek bliskości. Wkrótce okazuje się, że dziewczyna ma słuszne powody, by unikać Aleksandra. Nie tylko dlatego, że ten mieszka w Kanadzie (a do Polski przyjechał tylko po to by uczestniczyć w ślubie siostry). Autorka zadbała o to, by wątek związku głównych bohaterów nie był jedynym, który wciąga nas w wir wydarzeń. Rozbudowane tło powieści autentycznie zaciekawia i nie pozwala oderwać się od lektury. Poczytamy co nieco o perypetiach przyjaciół naszej pary, pośmiejemy się z lingwistycznych potyczek siostry Aleksandra, poobserwujemy toksyczną mamuśkę, czy też poznamy kulisy damskiej przyjaźni. Będziemy świadkami wielkiej miłości, kłótni i nieporozumień, wybaczenia, a nawet otrzemy się o śmierć. Czego chcieć więcej? Ogromnym plusem powieści jest też to, że to dzieło jednotomowe. Autorka zgrabnie poprowadziła fabułę i zamknęła wszelkie wątki. Co prawda otwarta furteczka zawsze się znajdzie, ale kontynuacja nie jest potrzebna.

W Kiedy na mnie patrzysz doskonale widać, że autorka czerpie inspirację z najlepszych pozycji gatunku, ale idzie krok dalej i dostosowuje fabułę do polskich realiów, co osobiście bardzo mi się podobało. Poza tym nie mam nic do zarzucenia kreacji bohaterów, których nie sposób nie polubić, a sam Aleksander to mój ulubiony rodzimy bohater. Brawo! Dialogi między Kariną i Aleksandrem, oraz ich nocne smsowe rozmowy to coś, co szczególnie przypadło mi do gustu, zresztą jak nie pokochać bohatera, który mówi tak:

Tak. Utul mnie do snu, zaśpiewaj kołysankę albo po prostu bądź przy mnie, chociaż myślami, tak długo, aż zasnę. Przyjmę wszystko, co mi dasz.

Żeby nie było tak słodko muszę trochę ponarzekać. Otóż książce zabrakło odważnego redaktora, który powycinałby niepotrzebne dłużyzny (na moje oko jakieś 200 stron). Akcja toczyła się zbyt leniwym trybem, opisy biegów po deszczu czy warunków pogodowych można było sobie darować. Powtarzalność scen między bohaterami, podczas których rozmawiali ciągle o tym samym niepotrzebnie wydłużały zbyt obszerną książkę. 

Kolejną sprawą są obcojęzyczne dialogi. Nie rozumiem dlaczego nie zastosowano przypisów, które ułatwiłyby lekturę i oddały rozrywkowy charakter pomysłu autorki. Z całym szacunkiem, ale nie każdy zna angielski i mimo dość łatwego słownictwa dialogi te powodowały moją skrajną irytację i zamiast bawić, drażniły.

Sceny erotyczne również są aspektem nad którym autorka powinna popracować. Wiem, że w języku polskim trudno o ładne określenia, gdyż mamy tylko do wyboru opisy śmieszne, wulgarne bądź czysto anatomiczne, ale słowo „stękanie” jakoś zbytnio erotycznie mi się nie kojarzy… Debiut debiutem, ale o seksie trzeba pisać otwarcie (jak K.N.Haner) albo wcale... Podobnie z oblizywaniem ust i zagryzaniem wargi, umiar jest kluczem do sukcesu. Tymczasem zarówno Aleksander jak i Karina zagryzali wargi średnio co dwie strony, pobili nawet Anę*.

Mimo wszystko jednak spędziłam z tą powieścią kilkadziesiąt przyjemnych minut. Pokochałam dialogi między bohaterami, romantyzm Aleksandra i zachowawczy charakter Kariny. Byłam zaciekawiona i emocjonalnie zaangażowana, a co najważniejsze zostałam dopieszczona ckliwym i maksymalnie romantycznym finałem, który przypomniał mi rozwiązania stosowane przez mojego ukochanego Sparksa. Autorka ma ogromny potencjał, ciekawe pomysły, realne spojrzenie na świat i liczę na to, że kolejna powieść będzie jeszcze lepsza. Kiedy na mnie patrzysz to romantyczna lektura  na letnie dni, która idealnie wpasuje się w tegoroczną, deszczową pogodę.

*Anastasia Steele, bohaterka powieści E.L. James "Pięćdziesiąt twarzy Greya"

Szczegóły

Tytuł: Kiedy na mnie patrzysz

Autor: Agata Czykierda-Grabowska

Wydawnictwo: NovaeRes 2015

Ilość stron: 487

Ocena

Treść: dobra

Styl: dobry

Okładka: ładna

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Autorce.