ale to już było... czyli wrażenia targowe

Warszawskie Targi Książki po raz kolejny mnie urzekły, atmosferą, wielkością przedsięwzięcia, ilością zaproszonych autorów i gości oraz spotkaniami z autorkami. Jak widzicie na zdjęciach, byłam w swoim żywiole. Magdę Witkiewicz, Nataszę Sochę i Krystynę Mirek złapałam przy stoisku Wydawnictwa Filia, z Małgorzatą Wardą porozmawiałam o nowej powieści dla młodzieży, Ałbenę Grabowską zapytałam o romansowe wątki w trzecim tomie Stulecia Winnych, a na Remigiusza Mroza jedynie tęsknie popatrzyłam z oddali ;) Nie wiem czy wiecie, ale w tym roku Stadion Narodowy pomieścił ponad 850 wystawców, a liczba autorów przyprawiało zawrót głowy. Nic dziwnego, że nie sposób było zdążyć na każde spotkanie.

Najbardziej obleganymi gwiazdami okazali się John Flanagan, autor popularnej serii młodzieżowej Zwiadowcy, irlandzka pisarka Cecelia Ahern i światowej sławy psycholog, Philip Zimbardo. Trzygodzinne kolejki o dziwo nikogo nie odstraszały, a ci, którzy nie mieli siły (ochoty?) czekać na podpis robili zdjęcia z ukrycia (jak ja ;) Do polskich autorów również trudno było się dostać, tutaj królowała Katarzyna Bonda, a zaraz za nią uroczy panowie: Remigiusz Mróz, Patryk Vega i Przemysław Kossakowski. 

Jeśli chodzi o kwestie organizacyjne, nie było tak źle jak w tamtym roku. Kolejki do wejścia były olbrzymie, ale blogerów to nie dotyczyło. Po rejestracji otrzymaliśmy wejściówki z pięknie brzmiącą plakietką media i mogliśmy w pełni cieszyć się przywilejami ;) Ceny były... warszawskie, po ubiegłorocznym zaskoczeniu spodziewałam się tego i nie nastawiałam na wielkie zakupy. Na plus zaliczam punkty gastronomiczne, można było zjeść coś dobrego i napić się kawy w dobrych warunkach (to znaczy przy stoliku, a nie na podłodze pod ścianą). Nie było oficjalnego spotkania blogerów, ale blogowe dziewczyny (Natalia i Magda) zorganizowały spotkanie na trybunach i podobno było świetnie (niestety nie dotarłam na nie). Dziś już wiem, że ominęło mnie sporo atrakcji, niecałe dwa dni to zbyt mało, by w pełni cieszyć się wydarzeniem, dlatego za rok planuję czterodniowe szaleństwo ;)

Targi Książki są dla czytelnika przeżyciem niezapomnianym. Możliwość spotkania pokrewnych dusz i swobodnego buszowania wśród nowości również należy do przyjemnych doświadczeń. Czytałam wiele relacji z targów i otwierałam oczy ze zdziwienia, jak wiele osób narzeka... na organizację, na ścisk, na ceny, na zimno i zamkniętą płytę stadionu. Owszem, wpadki zdarzają się każdego roku, ale proponuję, by zamiast marudzić i szukać niedociągnięć, skupić się na chłonięciu targowej atmosfery ;)

W tym roku zaprosiłam do siebie cudowną osobę, nie bez obaw, ponieważ przyjechała z drugiego końca Polski, a wcześniej nie widziałyśmy się. Jednak setki wymienionych maili, smsów i rozmów na fb zbliżyło nas na tyle, by spróbować spędzić ze sobą 48 godzin ;) Wiecie o kim mówię? Oczywiście o Beti G która była najlepszym towarzyszem, jakiego można sobie wymarzyć. Beatko, dziękuję Ci bardzo za wszystko i mam nadzieję, że powtórzymy to za rok ;)

Wspólnie przemierzałyśmy bezkresną przestrzeń targową, robiłyśmy zdjęcia i polowałyśmy na okazje. Poznawałyśmy innych blogerów (Edyta – Czytająca mama, Magda z Książkowych wyliczanek, Kasia z Mirabelkowej biblioteczki, Patrycja z Książek widzianych oczami Patiopei, Natalia z bloga Recenzje Natalii, nie tylko książkowe to tylko niektóre osoby, które miałyśmy okazję spotkać ) i rozmawiałyśmy z wystawcami, a w sobotni wieczór zacieśniałyśmy więzi przyjacielskie. I wiecie co? Czułam się tak, jakbyśmy się znały od zawsze. I właśnie takich wrażeń potargowych wam wszystkim życzę i zapraszam za rok – Warszawa potrafi zaskoczyć ;)