Ania Grzyb z bloga Pisaninka napisała w swojej recenzji, że to fenomenalna książka. Myślałam, że przesadza i podchodziłam do lektury dość sceptycznie. Moi drodzy, myliłam się! Ania miała rację. Mało tego, to jedna z książek, którą każdy z nas, Polaków, powinien poznać. Nie bójcie się historycznej nudy, w zamian  przygotujcie się na moc wzruszeń...

"Ty jesteś moje imię i w kształcie, i w przyczynie, 

i moje dłuto lotne.

Ja jestem, zanim minie wiek na koniu-bezczynie,

ptaków i chmur zielonych złotnik.

Ty jesteś we mnie jaskier w chmurze rzeźbiony blaskiem

nad czyn samotny. (...)"

Krzysztof Kamil Baczyński

(fragment "Ty jesteś moje imię...")

Fabuła

Trwa wojna. Mieszkańcy Warszawy uczą się żyć w cieniu niemieckiej przemocy, łapanek, publicznych egzekucji. Kampania wrześniowa zostawiła tragiczne żniwo, głód, niewolę i strach. Polacy działają w konspiracji, a młodzi ludzie wkładają całe serce w walkę o wolność. Uczą się na tajnych kompletach, planują powstanie i walczą do końca...

To nie jest najlepsza sceneria dla miłości, jednak młodziutka Basia spotyka na swej drodze Krzysztofa. Nieśmiała dziewczyna i przystojny, wrażliwy poeta zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia, od pierwszego uścisku dłoni. Są dwoma połówkami tego samego jabłka, uzupełniają się, a ich miłość to biała magia w czarnej otchłani okupacji.

Opowieść o Basi i Krzysztofie Baczyńskich jest historią prawdziwej, pięknej miłości z tragicznym finałem. Nieważne jak bardzo nie chcemy tego zaakceptować..

Opinia

Katarzyna Zyskowska-Ignaciak włożyła w tę książkę mnóstwo pracy. Przeczytała wszystko, co o Baczyńskim napisano, przestudiowała dziesiątki dokumentów, map stolicy, publikacji z twórczością poety, a także odwiedzała miejsca, w których działa się akcja*. Podziwiam jej zapał do pracy i jestem pod ogromnym wrażeniem efektu. Autorka włożyła całe serce w to, by pokazać jak najwierniej dzieje Baczyńskich.

Możecie się spodziewać niespotkanej dbałości o szczegóły, emocjonalnego przekazu i opowieści, która porwie Was i złamie Wasze serca. Autorka ubrała w słowa historyczne fakty i przedstawiła najbardziej możliwy scenariusz wydarzeń. A do tego zrobiła to w sposób, którego nie zapomnicie. Nawet jeśli znacie biografię poety, jestem pewna że odkryjecie nowych fakty i być może zrozumiecie coś, o czym dotąd nie mówiono.

Nie jestem w stanie oddać tych emocji, które towarzyszyły mi podczas czytania powieści i mimo, że historia nie jest moim konikiem byłam wstrząśnięta i zafascynowana. Przyznam szczerze, że nie znam twórczości Baczyńskiego na tyle, by swobodnie o niej pisać. W zasadzie pamiętam jedynie przerabiane w szkole fragmenty i wielki patos, który temu towarzyszył. 

Tymczasem autorka opisała życie poety w tak rzeczywisty sposób, że niemal czułam się uczestnikiem wydarzeń. Odczarowała postać wielkiego poety i przedstawiła go jako wrażliwego, ale silnego człowieka, który mimo słabego zdrowia był gotów walczyć za ojczyznę nie tylko swoją twórczością, ale też jako żołnierz. Do tego żył jak zwyczajny człowiek, zakochał się w swojej Basi miłością czystą, prawdziwą, bajkowo piękną. Choć bajka nie skończyłaby się w ten sposób...

Nie będę pisać o kreacji bohaterów, ponieważ jak sami się domyślacie nie były to postaci fikcyjne. Autorka ukazała obraz Baczyńskiego, jego matki, Basi oraz jej rodziny bez zbytniego ubarwiania i idealizowania. Pokochałam sposób w jaki przedstawiła niemal idealne małżeństwo Baczyńskich, którzy mimo przeciwności losu starali się cieszyć każdą wolną chwilą. Ich miłość, mimo wojennego tła, była tak piękna, że nawet teraz, pisząc te słowa, w moim oku kręci się łza. Nie wierzę, że finał tej historii przyniósł jedynie śmierć. Dwoje zakochanych ludzi i mała istotka, którą Basia nosiła pod sercem nie doczekało lepszej przyszłości, w wolnym kraju. Autorka sprawiła jednak, że teraz wszyscy będą żyć w moim sercu. I choć nadal nie rozumiem poezji Baczyńskiego, spojrzałam na niego zupełnie inaczej - był przede wszystkim człowiekiem bezgranicznie zakochanym: w swojej żonie Basi i w ojczyźnie. Za jedną i drugą oddał to, co najcenniejsze - życie.

Gorąco polecam Wam tę książkę. I choć mam świadomość, że to jedna z najsmutniejszych historii, jakie czytałam w tym roku, jestem pewna, że zostawi w Waszym sercu ślad. Przekonacie się, że historia zatacza wielkie koło i w świetle obecnych wydarzeń potrzebne są nam takie lektury. Mimo tragicznego zakończenia powieść daje nadzieję na lepsze jutro. Przywraca sens walki o niepodległość. Pokazuje siłę zjednoczonego narodu, godny podziwu zapał młodych ludzi, oraz przywraca sens uczuciom patriotycznym.

A miłość? Dla miłości granice nie istnieją i nic nie jest w stanie jej zniszczyć. Ani wojna, ani bieda, ani śmierć....

Dla kogo

Dla wszystkich.

Ocena

6/6

* informacje o tym, jak autorka pisała książkę czerpałam z wywiadu zamieszczonego na blogu Pisaninki.

Za moc wzruszeń i najlepszą lekturę tego roku

dziękuję Wydawnictwu

Wyzwanie